Zabierałem się za ten wpis już od jakiegoś czasu. Tak konkretnie to od czasu, kiedy w komentarzach do tego wpisu Palmer stwierdził, że dostrzeganie klimatu w Goa (która dla mnie jest bardzo klimatyczna) jest dziwac… eee… moim bardzo indywidualnym odczuciem 🙂 Stwierdziłem wtedy, że koniecznie muszę napisać kiedyś o Hansa Teutonica, która to gra jest bardzo wysoko na mojej liście ulubionych tytułów. Stało się, oto wpis.
Dzięki uprzejmości wydawnictwa Planszóweczka miałem okazję zagrać w ich debiutancki produkt: Suburbię. Sama gra już na ZnadPlanszy gościła, chociażby na blogu Tycjana, ja natomiast chciałbym wejść w trochę bardziej szczegółowe zależności, na które natkniemy się podczas rozgrywki. Niemniej lektura wpisu Tycjana jak najbardziej wskazana 🙂 Oczywiście napiszę również, co mi się w grze podobało, a co nie. Zapraszam do lektury.
Dzisiaj na szybko, tylko się pochwalę. Dzięki uprzejmości Rebel.pl miałem okazję zagrać w Ticket to Ride: USA (Rebel niedawno wydał polską edycję). Niniejszym dzień dzisiejszy w mojej planszówkowej działalności przechodzi do historii jako ten dzień, w którym mogę powiedzieć, że zagrałem we wszystkie oficjalne mapy Ticketów jakie wyszły (USA, Europa, Niemcy, Skandynawia, Azja, Azja na pary, Indie, Szwajcaria, Afryka). Wheee 🙂
PS. Oczywiście niebawem możecie się spodziewać wpisu na temat mapy USA, jak tylko jeszcze ze dwie partyjki zagram.
Niedawno popełniłem wpis o ciężkich eurosach, pod którym wywiązała się zacięta, zażarta i w ogóle za* dyskusja o tematach przeróżnych. Między innymi o przykładach innych gier z tej półki. Jedną z takich gier jest właśnie Brass, w którego bardzo chciałem zagrać, ale zawsze to odkładałem, bo gra oficjalnie jest na 3 osoby (gram głównie z żoną, więc raczej szukamy tytułów, które chodzą na 2). Komentarze pod tamtym wpisem uświadomiły mnie, że warto spróbować jednak wariantu na dwie osoby. Udało mi się niedawno zagrać w takim składzie i dzielę się wrażeniami.
Czas na kolejny odcinek przygód z Ticket to Ride. Tym razem opowiem Wam co nieco o mapie Indii. Indie są wydane jako TtR Map Collection #2, razem ze Szwajcarią na drugiej stronie planszy. Swoją drogą Szwajcaria była już wydana wcześniej (bodajże w 2007) jako samodzielna mapa, stąd Ci, którzy wcześniej kupili samą Szwajcarię nieco narzekali. Cóż, ja ten dodatek kupiłem przede wszystkim dla mapy Indii właśnie – póki co jest moim zdecydowanym faworytem. A dlaczego? Zapraszam do lektury…
Miałem ostatnio (w końcu) okazję zagrać w grę, na którą się napalałem od prawie roku. Mowa tutaj o Tokaido, autorstwa Antoine Bauza. O samej grze i jej zasadach możecie przeczytać chociażby na blogu Tycjana, ja się skupię na moich wrażeniach.
Dzisiejszy wpis będzie o grze, w którą bardzo lubię grać (choć teoretycznie nie powinna mi się podobać) i w którą chętnie gra moja Żona, mimo że też teoretycznie tego typu gier nie lubi. Perełka, o której tu mowa, to Innowacje (no, w moim przypadku „Innovation” – mam angielskie wydanie). Jest to dosyć szybka (30-40 minut) karcianka autorstwa Carla Chudyka (to ten od „Glory to Rome”).
Wczoraj zakończyliśmy trzecią już w tym roku edycję ŁPGa. Jak zwykle, było bardzo wesoło i bardzo planszówkowo. Dwa dni, dwieście pudeł na stołach, kilkaset osób, cała masa zabawy. I w tej całej masie zabawy znalazło się kilka perełek i ciekawostek wartych zachowania dla potomności.
Mam znajomego, który prowadzi w Łodzi pub i sklep z piwami zagranicznymi i polskimi regionalnymi. Swoją drogą ów znajomy zaszczepił we mnie przekonanie, że regionalne browary są zdecydowanie lepsze od koncernowej masówki i od tego czasu nie tykam nic w rodzaju Tyskiego, Warki, czy innego paskudztwa typu Żywiec. Co to ma wspólnego z planszówkami, spyta ktoś. Ano ma. Wyżej wzmiankowany znajomy podesłał mi kilka dni temu linka do profilu FB o powstającej właśnie planszówce traktującej o produkcji piwa. Gra o piwie? Jest dobrze. Gra typu worker placement / resource management o piwie? Jest bardzo dobrze! Jestem, jak to się mówi, nahajpowany. Przyjrzyjmy się bliżej, co nas oczekuje.
Mielśmy kilka dni temu bardzo ciekawą dyskusję związaną z klimatem i nastrojem w planszówkach. Nie będę wyciągał wniosków z tej dyskusji, bo po pierwsze nie chcę psuć nikomu przyjemności z lektury, a po drugie spektrum opinii jest na tyle szerokie, że ciężko byłoby to zgarnąć pod jakąś spójną tezę. Zdecydowanie warto jednak na potrzeby potomności uwiecznić te wypowiedzi. Na koniec opowiem Wam krótko o grze, która jeszcze inaczej podchodzi do zagadnienia.